பொங்கு தீவு, தைவான் - Penghu Island, Taiwan - II

எங்களுடைய இரண்டாம் நாள் பயணத்திட்டத்தில் ஷிமேய்(Qimei / Ximei) தீவு இருந்தது. ஷிமேய் தீவு மாக்கோங் தீவிலிருந்து சுமார் 30 கடல் மைல் தூரத்தில் இருக்கிறது. பயனிகள் படகில் புறப்பட்டால்  சுமார் இரண்டு மணி நேர பயணம். நடுவில் இன்னொரு சிறிய தீவும் இருக்கிறது. அங்கும் படகு நிற்கும். இறங்கி சுற்றிபார்த்துவிட்டு வரலாம். இந்த ஷிமேய் தீவில் தான் பிரசித்தி பெற்ற இரட்டை இதய வடிவம் இருக்கிறது. கடலுக்குள் கற்களை அடுக்கி கட்டிய இரட்டை இதய வடிவம். இதனை பொதுவாக மீன் பிடி கலுங்காக‌ பயன்படுத்துகிறார்கள்.

புகழ்பெற்ற இதய வடிவ மீன்பிடி கலிங்கு : பட உதவி - கூகுள்

முதல் நாள் இரவிலே விடுதியில் ஷிமேய் தீவிற்கு போகவேண்டும் அதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்து கொடுக்க முடியுமா என்று கேட்டோம். கடந்த 2 நாட்களாக கடல் கொந்தளிப்பாக இருக்கிறது. அதனால் எந்த படகும் வெளியில் செல்லவில்லை. அது போல் எந்த படகும் உள்ளே வரவில்லை என்றார்கள். நாளைய‌ நிலமை நாளை காலையில் தான் தெரியும், எதற்கும் காலையில் வந்து விசாரியுங்கள் என்று கூறிவிட்டார். அடுத்த நாள் காலையில் விசாரித்ததில் அன்றும் எந்த பயனிகள் படகும் வெளியே செல்லாது. கடல் கொந்தளிப்பாக இருக்கிறது என்றார்கள். பக்கத்தில் இரண்டு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் ஒரு தீவு இருக்கிறது. அங்கு பாறை படிமங்கள் அதிகம். அங்கு செல்லலாம் என்றால் அங்கும் பயணிகள் படகு செல்லாது என்று கூறிவிட்டார்கள். நீர் விளையாட்டாவது விளையாட முடியுமா என்றால், காலையில் சீதோசன நிலை சரியில்லை. மாலையில் விளையாட முடியுமா என்று 2 மணிக்கு மேல் தான் தெரியும். நீங்கள் வேண்டும் என்றால் கடல் பண்ணைக்கு (ocean farm) செல்கிறீர்களா? இன்று கடல் பண்ணைக்கு படகு செல்கிறது என்றார்.

ஷிமேய் தீவுக்கு செல்லும் வழிகள்

கடல் பண்ணை சுற்றிபார்ப்பது எங்கள் பயனத்திட்டத்தில் இல்லாத ஒன்று. அது எப்படி இருக்கும் என்ற அனுமானம் கூட இல்லை. கடல் சார் உயிரிகளை பண்ணை போல் வைத்து வளர்க்கிறார்கள் என்றே நினைத்தோம். வேறு வழியில்லாமல் சரி என்றோம். உடனே தொலை பேசியில் அழைத்து எங்களுக்காக பதிவு செய்துவிட்டார்கள். மதிய உணவு அங்கேயே கொடுப்பார்கள் என்றார்கள். நான் சைவம் என்றதும் மீண்டும் போன் செய்து பேசிவிட்டு உனக்கு கடல் பாசி போட்டு நூடுல்ஸ் கொடுப்பார்கள் என்றார்கள்.  நாம் எந்த இடத்திலும் பணம் கொடுக்க தேவையில்லை. அனைத்தையும் விடுதியே பார்த்துக்கொள்ளும். மொத்தமாக அறையை காலிசெய்யும் பொழுது கொடுத்தால் போதும். அப்படி ஒரு ஒப்பந்தம் எல்லா இடங்களிலும் வைத்திருக்கிறார்கள்.

காலை 9 மணிக்கு ஒரு வேனில் வந்து எங்களை அழைத்துச் சென்றார்கள். வேனில் ஏற்கெனவே நிறைய பயணிகள் இருந்தார்கள். பேக்டரி போன்ற இடத்திற்கு நம்மை அழைத்து செல்கிறார்கள் என்று நினைத்தோம். சிறிய துறைமுகத்திற்கு அழைத்து சென்று காத்திருக்க சொன்னார்கள். பையன் அதற்குள் தன்னுடைய ரசிகர்களை திரட்டிவிட்டான். ஆளாளுக்கு அவனை எடுத்துக்கொண்டு புகைப்படம் எடுத்துக்கொண்டார்கள். அது படகிலும் தொடர்ந்தது.  எங்களுக்கோ படகில் அழைத்து செல்லும் அளவுக்கு இந்த கடல் பண்ணை எங்கு இருக்கிறது. அதில் என்ன இருக்கும் என்ற சஸ்பன்ஸ் அதிகரித்து கொண்டே இருந்தது.

 

கடல் பண்ணை - Ocean farm

நடு கடலில் தெப்பம் போன்று கட்டி மிதக்க விட்டிருக்கிறார்கள். கொஞ்சம் பெரிய சைஸ் தெப்பம். அதில் ஒரு ஓரத்தில் சிறிய வீடு போன்ற அமைப்பு வேறு. சுற்றிலும் பாதுகாப்பு வலை. யாரும் தவறி கடலில் விழுந்துவிடாத அளவுக்கு பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகள். கடல் அலைகளுக்கு ஏற்ப தெப்பம் அப்படியும் இப்படியும் ஊஞ்சல் ஆடியது. படகு போய் அந்த தெப்பத்தோடு இனைந்ததும் ஒவ்வொருவராக தெப்பத்திற்குள் இறங்கினோம். இப்பொழுது தெப்பம் தெளிவாக தெரிந்தது. தெப்பத்தை நான்கு பகுதியாக பிரித்திருக்கிறார்கள். நடுவில் கடல் நீர். சுற்றி நடைபாதை. ஒவ்வொரு பகுதியிலும் சுறா, திருக்கை, ஸ்குட்(squid) என்று ஒவ்வொருவகையான மீன்கள். அவற்றிற்கு தூண்டில் மூலம் உணவு கொடுக்கலாம். 

தூண்டில் மூலம் சுறாவிற்கு உணவிடும் காட்சி

கைகளால் திருக்கை மீனுக்கு உணவிடும் காட்சி

நாம் இறங்கியதும் நம் கையில் ஒரு தூண்டியலை கொடுத்துவிடுகிறார்கள். முதலில் நிறைய தயக்கம் இருந்தது. அதன் பின்னர் அங்கு வழிகாட்ட வந்தவர் இந்த தூண்டிலில் தூண்டில்-முள் இருக்காது. வெறும் நூல் மட்டும் தான். அங்கு ஒரு வாளியில் மீனுக்கான உணவு இருக்கிறது. அதனை இந்த நூலில் சுற்றி எதாவது ஒரு பகுதில் வீசினால் மீன்கள் பாய்ந்து வந்து அதனை கவ்வி செல்லும். முடிந்தால் வெளியே இழுத்து பார்க்கலாம். ஆனால் எந்த மீனையும் கொல்லக்கூடாது என்றார். அதன் பின்னர் நாங்களும் சிறிது நேரம் மீனுக்கு உணவிட்டோம். முக்கால் மணிநேரம் கழித்து அடுத்த படகு கடல் பண்ணைக்கு வந்தது. நாங்கள் எங்கள் படகில் ஏறி மதிய உணவுக்கான இடத்திற்கு சென்றோம்.

சிப்பி நத்தை - Oysters

உணவு விடுதியும் தெப்பத்தில் தான் கட்டி வைத்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அதன் எடையினால் அந்த அளவுக்கு ஆடாமல் இருக்கிறது. அங்கு அனைவருக்கும் நத்தை சிப்பி (oysters) கொடுத்தார்கள். அதனை நெருப்பில் சுட்டு சாப்பிட வேண்டும். எனக்கு கடல் பாசி போட்ட நூடுல்ஸ் வந்தது. மிகவும் கஷ்டப்பட்டு சாப்பிட்டேன். மீண்டும் வேனில் ஏற்றி எங்களை விடுதியில் விட்டுவிட்டார்கள். மாலை 4 மணிக்கு நீர் விளையாட்டு நடக்கும். உங்களுக்கு பதிவு செய்துவிடவா என்று கேட்டார்கள். நீர் விளையாட்டு நடக்கும் கடற்கரை பகுதியை மேப்பில் குறித்துக்கொண்டேன்.

துறைமுக அலுவலகம் மற்றும் வியாபார நிலையம்

சிறிது வீதி உலா செல்லலாம் என்று பக்கத்தில் இருந்த துறைமுக அலுவலகத்துக்கு சென்றோம். கப்பல் போன்ற வடிவில் மிக பிரமாண்டமாக கட்டியிருக்கிறார்கள். அதில் ஒரு சில தளங்களை வியாபாரத்திற்காக விட்டிருக்கிறார்கள். அதில் நிறைய சிறிய கடைகள் இருக்கின்றன. இங்கு செயற்கை முத்துக்கள் கிடைக்கிறது. துறைமுக அலுவலகம் மிக பெரியதாக இருந்தது. அங்கு சிறிது ஓய்வெடுத்து கொண்டிருந்தோம். ஒரு தம்பதியினர் அரக்க பரக்க வந்தனர். இங்கு ஒரு பை இருந்ததா என்றார்கள். அப்படி ஒன்றும் பார்க்க வில்லை என்றோம். அவர்களிடம் பேச்சு கொடுத்ததில் அவர்கள் கப்பல் மூலமாக வந்திருக்கிறார்கள். இரண்டு நாள் முன்னர் அவர்கள் திரும்பி செல்ல வேண்டும். கடல் சீதோசன நிலை சரியில்லாததால் அவர்களால் திரும்பி செல்ல முடியவில்லை. தினமும் வந்து கப்பல் செல்கிறதா என்று விசாரித்துவிட்டு செல்வார்களாம். இன்றைய தினம் வரும் பொழுது அவர்களுடைய பையை மறதியாக எங்கோ வைத்துவிட்டார்களாம். முக்கியமான ஆவணங்கள் எல்லாம் அதில் இருக்கிறது, எல்லாம் தொலைந்துவிட்டது என்றார்கள். இங்கு போலீஸ் அல்லது தகவல் நிலையத்தில் புகார் செய்யுங்கள். யாரவது எடுத்து கொடுத்தால் உங்களை தொடர்புகொள்வார்கள் என்று அவர்களை அந்த பக்கம் அனுப்பி வைத்துவிட்டு நீர் விளையாட்டு நடக்கும் இடத்திற்கு செல்ல ஆரம்பித்தோம்

கடற்கரை மர கட்டிடங்கள்

ஆள் அரவம் இல்லாத கடற்கரை. நாங்கள் செல்லும் பொழுது கடலும், சில கட்டிடங்கள் மட்டுமே இருந்தது. சிறிய அலுவலகத்தில் இருந்த ஒருவரிடம், விடுதியிலிருந்து கொடுத்த சீட்டை நீட்டினோம். சிறிது காத்திருக்க சொன்னார். அன்றைய தினம் நீர் சருக்கு விளையாட்டுக்கு சில பேரே வந்திருந்தனர். அதனால் எல்லா விளையாட்டிற்கும் வழக்கமான நேரத்தை விட சிறிது அதிக நேரம் கொடுத்தார்கள். ஆனால் கடற்கரையோராமாகவே விளையாட்டு காட்டினார்கள். மறந்தும் கூட ஆழ்கடலுக்குள் கூட்டி செல்லவில்லை.

கடல் நீர் விளையாட்டு

மாக்கோங் தீவில் இரவு வாழ்கை தைபே போன்று கிடையாது. ஆனால் சுற்றுலா பயணிகள் இரவில் ஸ்குட் மீன் பிடிக்க கடலுக்கு செல்லலாம். பிடித்த உடனே அதனை சமைத்தும் சாப்பிடலாம். மீன் பிடிப்பதில் எனக்கு அந்த அளவிற்கு நாட்டம் இல்லை என்றாலும், அவர்கள் எப்படி ஸ்குட் மீனை பிடிக்கிறார்கள் என்று பார்க்கலாம் என்று நினைத்தேன். இரவில் கடலில் குளிர் அதிகமாக இருக்கும், கை குழந்தையை வைத்துக்கொண்டு இரவில் கடலுக்குள் செல்ல வேண்டாம் என்று விடுதியில் கூறிவிட்டார்கள். அதனால் அதனை கைவிடும்படி ஆகிவிட்டது.

சுற்றுலாவின் மூன்றாம் நாள், மாலையில் தைபே திரும்ப வேண்டும். காலையில் விடுதியை காலி செய்துவிட்டோம். அன்றைய தினம் கடல் சீதோசனநிலை சம நிலைக்கு வந்துவிட்டது. ஆனால் அனைத்து படகுகளும் ஏற்கெனவே புறப்பட்டுவிட்டன. அதனால் எந்த தீவுக்கும் செல்ல முடியாது என்று கூறிவிட்டர்கள். ஒரே வழி சிட்டி டூர் தான். மாக்கோங்கில் இருக்கும் பழமையான கோயில்களை பார்க்காலாம் என்று புறப்பட்டோம்.

 

Suogang Ziwei Temlpe

Suogang Ziwei Temlpe

முதலில் சாஹங் சூவேய்  என்ற கோவிலுக்கு சென்றோம். அந்த கோவில் முகப்பானது மேலிருந்து ஒருவர் பார்ப்பது போன்று இருந்தது. கோவிலின் மேற்கூரையில் ஒரு சிலையை வைத்திருக்கிறார்கள். கோவில் வழக்கம் போல் புத்தர் கோவில் தான். எல்லா கோவிலின் கூரையின் உட்பகுதியிலும் நுணுக்கமான வேலைபாடுகள் இருக்கிறது. அனைத்தையும் சிறப்பாக வர்ணம் பூசி வேறு வைத்திருக்கிறார்கள்.

வானவில் பாலம் - Rainbow Bridge

அதை பார்த்துவிட்டு வானவில் பாலத்திற்கு சென்றோம். அந்த பாலத்திற்கு அருகில் காற்று பலமாக வீசுகிறது. அதில் சில தடுப்பனைகளை கட்டி வைத்து 'கடற்பலகை பாய்மர படகோட்டம்' ("sea board saling" என்பதை இப்படி தான் சொல்ல வேண்டுமா என்று தெரியவில்லை) பயிற்சி செய்துகொண்டிருந்தார்கள். அங்கு நிறைய நாட்டவர்கள், மற்றும் குழுக்கள் தங்கள் பலகையில் பாய்மரத்தை கட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். விசாரித்து பார்த்ததில் அன்றைய தினம் சர்வதேச அளவில் ஒரு பாய்மர‌ பலகை போட்டி நடை பெருகிறது. ஆனால் இன்னும் இரண்டு மணி நேரங்கள் ஆகும் என்றார்கள். அங்கு குழந்தைகள் விளையாட்டு பகுதியிருக்கிறது. பையன் அங்கு கணநேரம் விளையாடிக்கொண்டிருந்தான். பக்கத்திலே சவுக்கு தோப்பு ஒன்று இருக்கிறது. நாள்பட்ட சவுக்கு மரங்கள் அங்கு இருக்கிறது. அந்த தோப்பின் உள்ளே இருக்கைகள் செய்து போட்டிருக்கிறார்கள். கடற்கரை காற்று வாங்கிக்கொண்டே ஓய்வெடுத்தோம்.

Seaboard Sailing

அடுத்து மாசூ என்ற கடல் தேவதை கோவிலுக்கு சென்றோம். தமிழகத்தில் மீனவர் பகுதிக்கு சென்றால் அங்கு கடற்கரை ஓரமாக கடலம்மா என்ற அம்மன் சிலை வைத்து வழிபடுவார்கள். அது போல் இங்கு மாசூ என்ற தேவதையை வழிபடுகிறார்கள். இந்த கோவில் 400 ஆண்டு பழைமையானது. ஒரு சில இடங்கள் இடிந்து விழுகின்ற நிலமையில் இருக்கிறது. அதனால் பார்வையாளர்களுக்கு உள்ளே செல்ல அனுமதியில்லை. வெளியில் இருந்து புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்ளலாம். கோவில் வாசலில் ஒருவர் அன்னாச்சி பழத்திற்கு வர்ணம் தீட்டி வைத்திருந்தார். அதனை எதற்காக உபயோகிப்பார்கள் என்று தெரியவில்லை.

கடல் தேவதைக்கான கோவில் - Matzu / Mazu

மீண்டும் கடைத்தெரு விஜயம், விண்டோ சாப்பிங். மாலை நான்கு மணிக்கு விடுதிக்கு திரும்பினோம். எங்களுடைய விமாணம் மாலை 6 மணிக்கு. வேன் முலம் விடுதியிலிருந்து விமானநிலையத்திற்கு சென்றோம். விமாணத்திற்குள் கடைசியாக நாங்கள் ஏறினோம். எனக்கு முன்னர் ஒரு தைவானிஸ் போய்கொண்டிருந்தார். வெளிநாட்டு பெண்கள் மூன்று பேர் உள்ளே இருந்தார்கள். இவர்கள் மூவரையுமே காலையில் வானவில் பாலத்தின் அருகில் சந்தித்திருந்தோம். அவர்கள் மூன்று பேரும் என்னையும் தைவானிஸ்சையும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். மண்ணின் மைந்தன் அவர்களுடைய இருக்கையை கடந்து சென்று கொண்டிருந்தார். உடனே அவர்களில் இருவர் மூன்றாவதாக தனியாக இருந்த‌ ஒருவரிடம் கைகளை தட்டி கிண்டலடித்து கொண்டார்கள். அவருக்கு அருகில் என்னுடைய இருக்கை இருந்தது. பசங்கள் மட்டும் அல்ல பெண்கள் கூட தன் அருகில் யார் அமர்ந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று நினைப்பார்கள் போலும்.  பின்னர் என் அருகில் அமர்ந்திருந்தவரிடம் பேசியதில் அவர்கள் அனைவரும் கல்லூரி மாணவிகள் என்றும் கலாச்சார பரிமாற்றம் பற்றி தெரிந்துகொள்வதற்காக ஐரோப்பாவில்(ஜெர்மன் என்று நினைக்கிறேன்) இருந்து ஷிஞ்சுவில் உள்ள ஒரு பல்கலைகழகத்திற்கு வந்ததாக சொன்னார்கள். விமானம் மேல் எழும்ப தொடங்கியது. பையன் லஞ் டிரேயை விரித்துவைத்து, விமான சிப்பந்தியிடம் ஜூஸ், ஜூஸ் என்று கேட்க ஆரம்பித்தான்.

முற்றும்.

காண்டா விளக்கு 3 - உமா சங்கர் IAS

அப்பொழுது நான் திருவாரூரில் ஒரு கூட்டுறவு வங்கிக்காக வேலை செய்துகொண்டிருந்தேன். தினமும் மதிய உணவுக்கு பின்னர் வங்கியின் பின்பக்கம் லோன் செக்சனில் சென்று சிறிது அரட்டை அடிக்கும் பழக்கம் இருந்தது. அப்படி ஒருநாள் லோன் செக்சனில் நின்று கொண்டிருக்கும் பொழுது அசிஸ்டண்ட் மேனஜர் ஒருவர் வந்து கலெக்டர் வந்திருக்கிறார். உதவி செய்லாலர் உங்களை கூப்பிடுகிறார், உடனே வாருங்கள் என்றார். அன்றைய தினம் பொது செயலாலர் விடுப்பில் இருந்தார். நான் செல்லும் பொழுது துனை செயலாலர் வெளியே அறைவாசலில் இருந்தார். கலெக்டர் கம்பியூட்டர் சம்பந்தமாக ஏதோ கேள்வி கேட்கிறார். எங்களுங்கு தெரியவில்லை. நீங்கள் பதில் சொல்லுங்கள் என்று என்னை அறைக்குள் கிட்ட தட்ட தள்ளிவிட்டார்.

திருவாரூர் தனி மாவட்டமாக மாறும் பொழுது அதன் முதல் கலெக்டராக திரு உமா சங்கர் IAS அவர்கள் நியமிக்கபட்டார். அவர் எதற்கு இந்த நேரத்தில் இங்கு வந்திருக்கிறார் என்று எண்ணிக்கொண்டே உள்ளே சென்றேன்.

பின்னாடியே வந்த துனை செயலாலர் இவர் தான் எங்கள் வங்கியின் கணிப்பொறியாலர் என்று என்னை அறிமுகப்படுத்தினார். என்னை எதிர்தார்போல் அமரச்சொன்னார். உடனே அமர்ந்துகொண்டேன். இத்தனைக்கும் துனை செய்லாலர் நின்று கொண்டே இருந்தார். எனக்கு அந்த வயதில் காலாட்டும் பழக்கம் இருந்தது. சைக்கலாஜிக்கல் படி உணர்சிவசப்பட்ட நிலையில் அதனை குறைப்பதற்காக ஒரு சில பேர் காலாட்டுவார்கள் என்று பின்னர் புத்தகத்தில் படித்திருக்கிறேன். பின்னாடி இருந்து ஒருவர் முதுகில் மெதுவாக கிள்ளி, காலை ஆட்டாதே என்று செய்கை செய்தார்.

அப்பொழுதைய திமுக அரசு, மகளீர் சுய உதவிக்குளுக்களை ஊக்குவித்த நேரம். அவர்கள் மகளீருக்கான ஒரு கடன் திட்டத்தை அறிமுகப்படுத்தியிருந்தார்கள். தினசரி வியாபரத்திற்கு செல்பவர்கள் கந்து வட்டி காரர்களிடம் சிக்கிவிடக்கூடாது என்பதற்காக கொண்டுவரப்பட்ட திட்டம். இத்திட்டத்தின் படி ஒருவருக்கு 100 ரூபாய் கடன் கொடுத்தால் தினசரி 1ரூபாய் விதம் 130 நாட்கள் வசூலிப்பார்கள். மகளீர் வங்கிக்கு வரவேண்டிய அவசியம் கூட இல்லை. வங்கியில் இருந்தே ஒருவர் போய் வசூல் செய்துவிட்டு வருவார். அருமையான திட்டம். மகளீர் தினமும் காலையில் கந்து வட்டிகார்களிடம் போய் நிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. மாலையில் சம்பாத்தியத்தில் பாதியை கந்துவட்டிகாரனுக்கு கொடுக்க வேண்டிய அவசியமும் இல்லை. முதலுக்கான பணம் கடன் திட்டம் மூலம் கிடைக்கும், தினமும் சம்பாத்தியத்தில் இருந்து 1 ரூபாய் கட்டினால் போதும். அன்றைய அரசாங்கம் இந்த திட்டத்தை நடைமுறை படுத்தி உண்ணிப்பாக‌ மேற்பார்வை செய்துகொண்டிருந்தது. அதற்கு தினமும் தேவையான தகவல்களை வங்கியில் இருந்து அரசாங்கத்திற்கு அனுப்ப வேண்டும்.

திருவாரூர் கலெக்டர் திரு உமாசங்கரிடம் ஒரு மென்பொருள் தயாரிக்கும் டீம் இருந்தது. அவர்கள் இந்த மகளீர் கடன் திட்டத்திற்கு ஒரு  மென் பொருள் தயாரித்திருந்தார்கள். நான் இருந்த வங்கி திருவாரூர், நாகப்பட்டணம், தஞ்சாவூர், மாயவரம், கும்பகோணம் பகுதியில் கனிணி மயமாக்களில் மிகவும் பெயர் வாங்கியது. அதனால் முதன் முதலில் நான் இருந்த வங்கியில் அதனை நிறுவி சோதித்து பார்க்கலாம் என்று வந்திருக்கிறார்கள்.

திரு உமாசங்கர் IAS அவர்கள் என்னிடம் ஒரு பிளாப்பியில் சாப்டவர் தருகிறோம். அதனை நிறுவி, டேட்டா இன்புட் செய்து தினமும் எங்களுக்கு டேட்டா அனுப்பவேண்டும் என்றார். நானோ அது ரொம்ப கஷ்டம் என்றேன். சுற்றி நின்ற வங்கி ஊழியர்களுகும், துனை செயலாலரும் கொஞ்சம் ஷாக் ஆகி என்னை பார்த்தார்கள். ஒரு கலெக்டர் சொல்லும் பொழுது சரி என்று சொல்லாமல் முடியாது என்று சொல்கிறானே என்று நினைத்தது அவர்கள் முகத்தில் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. ஆனால் கலெக்டர் முகத்தில் அதற்கான எந்த ரியாக்ஷனும் இல்லை. ஏன்ன கஷ்டம் என்றார்.

எங்களுடைய சாப்டவர் கோபாலில் எழுதியது. அவருடைய சாப்டவர் விஸ்வல் பேசிக் மற்றும் டேட்டா பேஸ் வைத்து எழுதியது. இரண்டு சாப்ட்வேரையும் லிங் செய்ய முடியாது என்று சொன்னேன். அதில் உள்ள நடைமுறை சிக்கல் மற்றும் வங்கி ஊழியர்களுக்கு ஏற்படும் வேலை சுமை அனைத்தையும் கூறினேன். அவர் அதனை புரிந்து கொண்டார். உங்களுக்கு எந்த பார்மெட்டில் தினசரி டேட்டா வேண்டும் என்று சொன்னால் அந்த பார்மெட்டில் தினமும் அனுப்புகிறென் என்று சொன்னேன். கடைசியில் நான் சொன்னதை ஒத்துக்கொண்டார்.

இதனை நான் ஏன் இவ்வளவு விரிவாக சொல்கிறேன் என்றால், அப்பொழுது நான் வயதில் அனுபவத்தில் எல்லாம் மிகவும் சிறியவன். பார்வைக்கு கூட மிகவும் ஒல்லியாக இருப்பேன். ஒரு பொடியன் நாம் சொல்வதை கேட்கவில்லை என்ற என்னம் எல்லாம் அவரிடம் இல்லை. நடைமுறை சிக்கல்களை சொன்னதும் புரிந்துகொண்டார். அவர்போனதும் வங்கியில் ஆளாளுக்கு என்னை காச்சி எடுத்தது தனிக்கதை. அதன் பின்னர் ஒருமுறை வங்கிக்கு வரும் பொழுது என்னிடம் ஒரு சில வார்த்தைகள் பேசி சென்றார்.

திருவாரூர் கலெக்டராக இருக்கும் பொழுது அவர் செய்தவை (எனக்கு தெரிந்தது)

1. நாம் இப்பொழுது மிக சுலபமாக எடுக்கும் கணினி பட்டா, சிட்டா எல்லாம் திரு உமாசங்கர் IAS மற்றும் அவருடைய டீமும் செய்த மென்பொருளில் தான். அதன் சோதனை ஓட்டம் முதன் முதலில் திருவாரூரில் தான் செய்தார்கள்.

2. சிலபல ஆண்டுகளாக தூர் வாராமல் இருந்த திருவாரூர் கமலாலயம் குளத்தை தூர் வாரினார். 4 வேலி அளவு உள்ளது அந்த குளம். அதன் உள்ளே இருந்த 21 கிணறுகளையும் தேடி கண்டுபிடித்து தூர் வாரவைத்தார்.

3. கமலாலயம் குளத்திற்கு நீர் வந்து/செல்லும் பாதைகளை ஆக்கிறமித்திருந்தார்கள். ஆக்கிறமிப்புகளை அகற்றி கொள்ளிடம் ஆற்று தண்ணீர் தங்கு தடையின்றி குளத்திற்கு வரச்செய்தார்.

 

3. இருபத்தோரு வருடங்கள் ஓடாமல் இருந்த திருவாரூர் தேரை சரிசெய்து ஓட வைத்தார். அதுவரை மரத்தினாலான சக்கரம் தான் தேருக்கு இருந்தது. இவர் அதனை இரும்பால் செய்து மாட்டினார்.

4. தேர் புறப்படுவதற்கு முந்தைய இரவு இரு சிறுவர்கள் குளிக்கிறேன் என்று கமலாலயத்தில் மூழ்கிவிட்டனர். அவர்கள் உடல் கிடைக்கும் வரைக்கும் குளத்தின் அருகிலே இருந்து தேடுதலை ஊக்கப்படுத்தினார். உடல் கிடைக்கும் பொழுது காலை 5மணி என்று சொன்னார்கள். ஆறுமணிக்கு தேரோட்டம் தொடங்க செய்தார்.

5. ஒரு முறை புயல் மற்றும் கடும் மழையில் ஆற்றில் நீர்வரத்து அதிகமாகி நீடாமங்கலம் பாலம் உடையப்போகிறது என்று கேள்விப்பட்டு நள்ளிரவில் ஒடிசென்று பார்வையிட்டு பாலம் உடையாமல் இருக்க‌ தேவையான நடவடிக்கைகளை எடுத்தார்.

6. சிறந்த மென்பொருள் டீம் ஒன்று வைத்து அரசாங்கத்துக்கான மென்பொருள் தயாரித்தார்.

இது எல்லாம் எனக்கு தெரிந்த செய்திகள். எனக்கு தெரியாமல் நிறைய இருக்கலாம். அவ்வளவு சிறந்த ஒரு இ.ஆ.பா அவர்களை நம்முடைய அரசாங்கம் சரியாக பயண்படுத்திக்கொள்ள வில்லை.

அவருடைய தற்பொழுதைய பேச்சுக்களை கேட்பவர்கள் இவர் ஒரு காமெடி பீஸ் என்றே நினைக்கிறார்கள். ஆனால் இவர் ஒன்றும் அப்படி சோடையான ஆள் இல்லை.  சுடுகாட்டு ஊழலை கண்டுபிடித்தார். நாம் இதற்கு முன்னர் உபயோகித்த தேர்தல் அட்டை தயாரிப்பிளும் அரசாங்கத்தின் சார்பில் இருந்தார் என்று நினைக்கிறேன்.

அடுத்து அமைந்த அரசாங்கம் அவருக்கு வேலை கொடுக்காமல் காத்திருப்பில் வைத்திருந்தது. மேலும் சில வழக்குகள் தொடுத்தார்கள். அதன் விரக்தியே அவருடைய தற்பொழுதைய நிலமைக்கு காரணம். 

எப்பொழுதாவது யோசித்திருப்பார் "நாம் ஏன் இந்த பாழாய்போன சுடுகாட்டு ஊழலை கண்டுபிடித்தோம்" என்று.

அரசியல் பங்காளிச் சண்டையில் பந்தாடப்பட்ட திறமையான ஒரு அதிகாரி.

பொங்கு தீவு, தைவான் - Penghu Island, Taiwan - I

தைவானின் தென்மேற்கு கடற்கரையோரம் இருக்கின்ற அழகிய தீவுக்கூட்டத்தின் பெயர் பொங்கு. என்னுடைய தைவான் நண்பரிடம் முதன் முதலில் பேசும் பொழுது பென்ங்கு தீவு என்று உச்சரித்தேன். அவருக்கு சுத்தமாக புரியவில்லை. அப்படி ஒரு தீவே தைவானில் இல்லை என்றார். அதன் பின்னர் அவரிடம் மேப் எல்லாம் போட்டு காண்பித்ததும் அது பென்ங்கு அல்ல பொங்கு என்று திருத்தினார். நாமும் இனிமேல் பொங்கு என்றே உச்சரிப்போம். 

தைவான் நாடு இந்தியா போன்று பல தரப்பட்ட நாட்டினரால் ஆளப்பட்டுள்ளது அதே போன்று பல தரப்பட்ட நாட்டினர் இங்கு வியாபார நிமித்தமாக தங்கியோ அல்லது கடந்தோ சென்றிருக்கிறார்கள. அவர்களுள் போர்த்துக்கிசியர்கள் இந்த தீவுக்கூட்டத்திற்கு வைத்த பெயர் பெஸ்காடொரெஸ். இதற்கு மீனவர்கள் தீவுக்கூட்டம் என்று அர்த்தம். இந்த பெயர் நாளடைவில் திரிந்து பொங்கு ஆக மாறிவிட்டது. இந்த தீவுக்கூட்டத்திலே பெரிய தீவு மாக்கோங் தீவு. கிட்டதட்ட இத்தீவுக்கூட்டத்தின் தலைநகரம் போன்றது. இங்கு தான் விமான நிலையம் மற்றும் முக்கியமான நிர்வாக அலுவலங்களும் இருக்கிறது. இந்த தீவை ஒட்டி 5 தீவுக்கள் இருக்கின்றன். அவை அனைத்தையும் சிறிய‌ பாலங்கள் மூலம் இனைத்திருக்கின்றனர். இவை அனைத்தையும் சேர்த்தே மாக்கோங் என்று அழைக்கிறார்கள். இதனை சுற்றி அங்காங்கு சிறிய தீவுகள் இருக்கின்றன. அவை அனைத்தும் மாக்கோங் நகரத்தின் கண்கானிப்பிலே இருக்கிறது.

பொங்கு தீவுக்கூட்டத்திற்கு செல்ல இரண்டு வழிகள் இருக்கின்றன. ஒன்று ஆகாய மார்க்கம், விமானநிலையம் இருக்கின்ற அனைத்து நகரங்களிலிருந்தும் மாக்கோங்கிற்கு உள் நாட்டு விமானம் இருக்கிறது. தைபேயிலிருந்து சுமார் 45 நிமிடம் முதல் 1 மணி நேரம் எடுக்கின்றது. இன்னொன்று கடல் வழிப்பயனம். கெளஸ்யோங், தைனான், சியாயி துறைமுகத்தில் இருந்து பயனிகள் கப்பல் செல்கின்றது. 4 முதல் 6 மணி நேரத்தில‌ மாக்கோங் துறைமுகத்தை அடைந்துவிடலாம். பயனிகள் கப்பலை சீதோசன நிலையை பொருத்தே இயக்குகிறார்கள். தைவானின் கிழக்கு பக்கம் பசிபிக் பெருங்கடலும் மேற்கு பக்கம் சீனக்கடலும் இருப்பதால் எப்பொழுது வேண்டும் என்றாலும் கடல் கொந்தளிப்பு மற்றும் கடல் சீற்றம் ஏற்படலாம். அப்படியாகப்பட்ட நேரத்தில் கப்பல் பயணத்தை முற்றிலும் நிறுத்திவிடுகிறார்கள். கடல் கொந்தளிப்பு அடங்கிய பிறகே மீண்டும் போக்குவரத்தை ஆரம்பிக்கிறார்கள்.

2011 ஆம் ஆண்டு செப்டம்பர் மாதம் இத்தீவுக்கூட்டதத்திற்கு செல்லலாம் என்று முடிவு செய்ததும் அதற்கான ஆயத்தப் பணிகள் செய்ய ஆரம்பித்தோம். முதலில் தங்கும் விடுதி தேட ஆரம்பித்தோம். தைவான் நண்பன் Pescadores என்ற ஹோட்டலில் முயற்சி செய்ய சொன்னான். அகோடா மூலம் அதனை முன்பதிவு செய்தேன். இங்கு எந்த ஹோட்டல் புக் செய்தாலும் இரண்டு பேருக்கு ஒரு மோட்டார் பைக் கொடுத்துவிடுகிறார்கள். நாம் அதனை அங்கு இருக்கும் வரை உபயோகித்துக்கொள்ளலாம். அடுத்து கூகுளாண்டவர் உதவியுடன் ஏதாவது உணவகம் இருக்கிறதா என்று தேட ஆரம்பித்தோம். மெக்டோனால்ட் இருக்கிறது. ஆனால் இங்கு மெக்டோனால்டில் சைவம் கிடைக்காது. மேலும் தேடியதில் ஹோட்டலில் இருந்து சிறிது தூரத்தில் ஒரு டொமினாஸ் பிஸ்ஸா இருந்தது. மேலும் 7/11 ஒரிரு இடங்களில் இருந்தது. ஓரளவுக்கு சைவம் கிடைக்கும் என்ற நிலை வந்ததும் உணவு பற்றிய கவலை ஒழிந்தது.

முதல் நாள் காலை 7:30 மணிக்கு தைபேயில் விமாணம் ஏறி மாக்காங் போய் இறங்கினோம். ஹோட்டலில் இருந்து அழைத்துச்செல்ல வேன் வந்திருந்தது. எங்களோடு மேலும் இரு குடும்பம் சேர்ந்துகொண்டது. ஹோட்டல் செக்கின் முடிந்து, அறைகளில் பெட்டிகளை வைத்துவிட்டு அன்றைய சுற்றுலாவினை ஆரம்பித்தோம். எனக்கு ஹோட்டலில் இருந்து ஒரு 50 சிசி வண்டி கொடுத்தார்கள். உள்ளூர் ஓட்டுனர் உரிமம் வைத்திருந்தால் 100 முதல் 125 சிசி வரை கொடுக்கிறார்கள். எங்களுடைய அன்றை திட்டம் மாக்கோங் தீவு கூட்டத்தை சுற்றிப்பார்ப்பது. ஏற்கெனவே சொன்னது போல் இது 5 பெரிய தீவுகளை கொண்டது.

முதலில் மாக்கோங்கை அடுத்து இருக்கும் ஒரு சிறிய தீவில் இருக்கும் மீன் காட்சிசாலைக்கு செல்வதாக திட்டம். மாக்கோங் தீவிலிருந்து ஒரு பாலம் மூலம் இந்த தீவு இனைக்கபட்டிருக்கிறது. ஹோட்டலில் இருந்து செல்லும் பொழுது நடுவில் வந்த நான்கு வழிப்பதையில் கவனக்குறைவாக வேறு பாதையை தேர்ந்தெடுத்து ஒரு கிலோ மீட்டர் தூரம் சென்று விட்டோம், பாதை மாறிவிட்டது. ஒரு அம்மா வண்டியில் வந்துகொண்டிருந்தது. அவருக்கு ஆங்கிலம் புரியவில்லை. என்க்கு தெரிந்த ஒரிரு வார்த்தைகளை கூறி, வரைபடத்தில் இருந்த பாலத்தை காண்பித்து இங்கு போக வேண்டும் என்று கூறினோம். அவர் கையோடு எங்களை அழைத்து சென்று பாலம் தொடங்கும் இடத்தில் விட்டு சென்றார். அவருக்கு ஒரு நன்றியை சொல்லிவிட்டு எங்கள் பயனத்தை தொடர்ந்தோம்.

பொங்கு மீன் காட்சிசாலையானது மிகச்சிறியது. 1997 ஆம் ஆண்டு கடல்வாழ் உயிரின ஆராய்ச்சிக்காக ஆரம்பிக்கப்பட்டது. சிறிய மீன் இனங்கள் மட்டுமே அங்கு இருந்தன. ஒரு அரை மணி நேரத்தில் அதனை பார்த்துவிட்டு வெளியே இருந்த கடையில் சில நினைவு பொருட்கள் வாங்கி விட்டு அடுத்த தீவுக்கு சென்றோம்.

அடுத்து பெய்சா தீவுக்கு சென்றோம். வழியில் பாலத்தின் வழியாக கடலை கடந்து சென்றோம். காற்று மிக பலமாக வீசியது. சில நேரங்களில் வண்டியை தள்ளவும் செய்தது. பெய்சா தீவில் 300 வருட பழமையான‌  ஆலமரத்தடியில் ஒரு புத்தர் கோவில் இருக்கிறது. பரந்து விரிந்த ஆலமரம். சுமார் 100 விழுதுகள் நிலத்தில் ஊன்றியிருக்கிறது என்றால் அதன் பரப்பளவு எவ்வளவு இருக்கும் என்று நினைத்துபாருங்கள். அத்தனை விழுதுகளும் நிலத்தில் ஊன்றி மரம் போன்றே காட்சி தருகிறது.  அதற்கு எதிர்த்தார்போல் மீன் பிடி துறைமுகம். அதன் உள்ளே வண்டியில் சென்று சில நிழற்படங்கள் எடுத்துக்கொண்டோம்.

பெய்சா தீவிற்கும் ஷியூ தீவிற்கும் இடைப்பட்ட தூரம் சுமார் இரண்டரை கிலோ மீட்டர். கடல் வழிபாலம் மூலம் இனைத்திருக்கிறார்கள். இதனை பொங்கு கடல்பாலம் என்று அழைக்கிறார்கள். இதனை 1965 ஆம் ஆண்டு கட்ட ஆரம்பித்து 1970ல் முடித்திருக்கிறார்கள். சுற்றுலா பயனிகள் இங்கு இறங்கி சாலையின் நடுவில் நின்று பாலத்தினை புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்கிறார்கள். மேலும் பாலத்தின் நடுவில் சில கண்கானிப்பு பகுதிகள் இருக்கின்றது. அதில் சுற்றுலா செல்வோர் அதன் அருகில் வண்டியை நிறுத்திவிட்டு பாலத்தில் கடல் வந்து மோதுவதை நின்று கவனிக்கலாம். மேலும் பாலத்தின் தொடக்கத்தில் ஒரு சில கடைகள் இருக்கின்றன. அவற்றில் ஏதாவது வாங்க வேண்டும் என்றாலும் வாங்கிக்கொள்ளலாம்.

இத்தீவில் பாறை மடிப்புகள்(basalt) அங்காங்கே கடற்கரையோரமாக இருக்கின்றன. இயற்கையே உளிகொண்டு பாறைகளை செதுக்கி அடுக்கி வைத்தது போன்று இருக்கிறது. இங்கு செல்வதற்கு இருசக்கர வாகனத்துக்கு மட்டுமே பாதைகள் இருக்கிறது.

மணி ஐந்தை நெருங்க ஆரம்பித்துவிட்டது. ஷியூ தீவின் கடைசியில் ஒரு கலங்கரை விளக்கு இருக்கிறது. அந்த இடம் ஒரு ராணுவ தளத்திற்குள் இருக்கிறது. சுற்றிலும் ராணுவ கண்கானிப்பில் இருக்கும் இடம். மாலை 5 மணிக்கு மேல் அங்கு சுற்றுலா பயணிகளுக்கு அனுமதி கிடையாது. எப்படியாவது 5 மணிக்குள் அங்கு செல்ல வேண்டும் என்று பிரயத்தனம் செய்தேன். அங்கு செல்லும் பொழுது 5.10 மணி. அனுமதி கிடையாது என்று சொல்லிவிட்டார்கள். நான் இந்த தீவை பார்க்க இந்தியாவில் இருந்து வந்திருக்கிறேன் என்று கப்சா எல்லாம் விட்டு பார்த்தேன். முடியவே முடியாது என்று அங்கிருந்த வாயிலோன் கூறிவிட்டான். பக்கத்தில் ஒரு பாதையை காண்பித்து இதுவழியாக போய் வெளிப்பக்கம் பார்த்துக்கொள் என்றான். பாதையின் இரு பகுதியிலும் சப்பை கற்றாழை செடி. அடிமேல் அடிவைத்து மெதுவாக அந்த இடம் சென்றோம். சூரியன் மேற்குலகிற்கு செல்ல ஆயத்தமாகிக் கொண்டிருந்தான். இளம் ஆரஞ்சு சுடர் சிறிது சிறிதாக‌ மறைந்து இருள் பரவ ஆரம்பித்தது. அங்கிறிந்து வெளியேற ஆரம்பித்தோம்.

அருகிலே மக்கள் குடியிருப்பு ஒன்று இருந்தது. அதில் ஒரு 7/11 கடை இருப்பது போன்று தட்டி வைத்திருந்தார்கள். காப்பி / டீ குடித்துவிட்டு செல்லலாம் என்று அங்கு வண்டியை திருப்பினோம். அந்த மக்கள் குடியிருக்கும் பகுதி ரோட்டில் இருந்து சுமார் 10 மீட்டர்  பள்ளத்தில் இருந்தது. சாலை சரிவாக இருந்ததால் இலகுவாக இறங்கிவிட்டோம். ஓய்வெடுத்துவிட்டு சாலைக்கு வரலாம் என்றால் எங்களுடைய வண்டியால் ஒரு ஆளை வைத்து கூட மேலே ஏறமுடியவில்லை. 10 மீட்டர் தள்ளி மேலே ஏற்றுவதற்குள் குடித்த காப்பி எல்லாம் ஜீரணமாகிவிட்டது.

இதுவரை சுமார் 40 கிலோ மீட்டர் தூரம் சுற்றிவந்துவிட்டோம். மீண்டும் இரவில் 40 கிலோமீட்டர் சிறு குழந்தையை கையில் வைத்துக்கொண்டு வண்டியில் செல்ல வேண்டும். சாலையில் வெளிச்சம் கூட கிடையாது. மாக்கோங் தீவிற்குள் பாலத்தை தாண்டி நுழைந்ததும் மீண்டும் சந்தேகம் எந்த பாதையை தேர்ந்தெடுப்பது என்று. குத்துமதிப்பாக ஒரு பாதையை தேர்ந்தெடுத்து சென்றோம். வழியில் ஒருவரிடம் விசாரித்ததில் போகும் பாதை சரிதான், இன்னும் சிறிது தூரம் செல்லவேண்டும் என்றார். சிறிது தூரத்தில் டொமினாஸ் பிஸ்ஸா பதாகை தெரிந்தது. "கொலைப்பசி", இரை கண்ட புலி போல் எங்களுடைய வண்டி பிஸ்ஸா கடையை நோக்கி ஓடியது.