மினி நயாகரா அருவி, தாய்வான்

Shifen waterfalls 

இந்த சீனப்  புத்தாண்டு விடுமுறையில் சென்று வந்த முக்கியமான ஒரு இடம் தைவானின் நயாகரா என்று சொல்லக்கூடிய ஷிபென் நீர்விழ்ச்சி(Shifen waterfalls). ஷிபென்  என்ற இடத்திற்கு சென்று அங்கு இருந்து ஒரு 15-20 நிமிடம் நடந்து சென்றால் ஷிபேன் நீர்வீழ்ச்சியை பார்க்கலாம். வழியில் கூட பார்க்க கூடிய சில இடங்கள் இருக்கின்றது.

ஷிபெனிற்கு தைபேயில் இருந்து நேரடியாக பேருந்து வசதி கிடையாது.  ரயிலில் செல்ல வேண்டும். அதுவும் ரெய்பெங் (rueifang) என்ற நிலையத்தில் அடுத்த ரயில் மாறவேண்டும்.

கட்டுச்சோறு கட்டிக்கொண்டு நண்பர்கள் அனைவரும் குடும்பத்துடன் தைபே ரயில் நிலையத்தில் கூடினோம். நண்பர் பினேஸ் மற்றும் அருண் தங்களுடைய சீன மொழிப்புலமையை வைத்து ஷிபென் வரைக்கும் பயணச்சீட்டு(தைபே - ரெய்பெங், ரெய்பெங் -  ஷிபென்) வாங்கி வந்தார்கள் . காலை 11:30 மணிக்கு ரயில் வந்தது. நிற்க கூட முடியாத அளவிற்கு கூட்டம். தைவானில் இது ஒரு பிரச்சனை. சீன புத்தாண்டு கொண்டாட்டத்தின் பொழுது எங்கு பார்த்தாலும் கூட்டமாக இருக்கும். பேருந்து மற்றும் ரயிலுக்கு பயண சீட்டு கிடைப்பது கடினம். கிடைத்தாலும் உட்கார இடம் கிடைக்காது. மகிழுந்தில்(car) சென்றாலும் டிராபிக் ஜாம் ஆக இருக்கும்.

இரண்டு பெட்டிகளை இணைக்கும் இடத்திற்கு அருகில் தான் எனக்கு நிற்க இடம் கிடைத்தது.  பெட்டிக்கு உள்ளே மாட்டிகொண்ட நண்பர்கள் நெரிசலில் பிதுங்கிவிட்டார்கள். அமிர்தனுடைய பேபி ஸ்ட்ரோலரை இரண்டு பெட்டிக்கு நடுவே விரித்து அவனை அதிலே உட்காரவைத்தேன். அதன் பின்னர் எனக்கு கொஞ்சம் உடலை அசைக்க கூடிய அளவிற்கு இடம் கிடைத்தது. சரியான நேரத்திற்கு ரெய்பெங் ரயில் நிலையம் சென்றோம்.

ரெய்பெங்க் என்பது ஒரு சிறிய ஆனால் முக்கியமான ரயில் சந்திப்பு. இந்த இடத்தை சுற்றி நிறைய சுற்றுலா இடங்கள் இருக்கின்றன. அதனால் எப்பொழுதுமே பரபரப்பாக இருக்க கூடிய ஒரு ரயில்  நிலையம். நாங்கள் சென்று இறங்கிய பொழுது லேசான மழை சாரல் அடிக்க ஆரம்பித்து. ரயில் மேடையை விட்டு வெளியேறும் இடத்தில் கூட்டம் அதிகம். வழக்கம் போல் வரிசை வேறு. மெதுவாக நகர்ந்து அருகில் போனபிறகு தான் தெரிந்தது இந்த ரயில் நிலையத்தில் தானியங்கி பயணசீட்டு சோதனை இல்லை என்று. ஒரு பெண்மணி நின்று ஒவ்வொருவரிடமாக சீட்டை வாங்கி அனுப்பிக் கொண்டிருந்தார். டிக்கெட் பரிசோதனை முடிந்து அடுத்த நடைபாதைக்கு வந்தால் அங்கும் கூட்டம். நாங்கள் செல்லும் பொழுது ஒரு ரயில் புறப்பட ஆயத்தமாக இருந்தது. ஆனால் நிற்க கூட இடம் இல்லை. அதனால் மேலும் 45 நிமிடங்கள் வரிசையில் நின்று அடுத்த ரயிலை பிடித்தோம்.

Reifang - Shifen train

இந்த ரயிலானது மூன்று சிறிய பெட்டிகளுடன்  கூடிய டீசல் எஞ்சின் பொருத்தப்பட்டது. அதிலும் நிற்க இடம் இல்லாத அளவிற்கு கூட்டம். அமிர்தனுக்கு மட்டும் ஒரு அம்மா இருக்க இடம் கொடுத்தார்கள். அவன் அதில் நின்று கொண்டே வெளியே பார்த்துக்கொண்டு வந்தான்.

ரெய்பெங் - ஷிபேன் ரயில் பாதையானது ஒரு மலையின் ஓரமாக ஆற்றின் அருகிலே செல்கின்றது. சில இடங்களில் ரயில் பாலங்கள் அமைத்திருக்கின்றார்கள். ரயில் மிதமான வேகத்துடனே சென்றது. அதனால் வெளியே இயற்கை அழகை ரசித்துக்கொண்டே செல்லலாம். கூட்ட நெரிசலில் ரசிக்க முடியவில்லை. மீண்டும் ஒருமுறை சாதாரண நாளில் இங்கு வரவேண்டும் என்று நினைத்து கொண்டேன்.

Shifen Train Station

சரியான நேரத்திற்கு ஷிபென்  சென்று சேர்ந்தோம் . தைவான் மக்கள் ஷிபென் ரயில் நிலையத்திற்கு சிறிது முன்னர் தண்டவாளத்தில் நின்று பறக்கும் விளக்கு(Lantern) விட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். ரயில் வரும் பொழுது விலகி வழிவிட்டு அது சென்றதும் மீண்டும் தண்டவாளத்தில் இறங்கி விளக்கை பறக்க விட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள். அருமையான காட்சி. பறக்கும் விளக்கு ஒவ்வொன்றும் கிட்டதட்ட ஒரு மீட்டர் உயரம் இருந்து. அதில் தங்கள் வேண்டுதல்களை எழுதி கீழே பணம் வைத்து(முன்னோர்களுக்கு கொடுக்க அச்சடித்த பொய்யான தாள்) அதனை எரிக்கும் பொழுது ஏற்படும் சூட்டில் இந்த விளக்கானது பறக்கின்றது. ரயில் தண்டவாளத்தின் ஓரமாக கடைகள் இருக்கின்றன். பொதுவாக அசைவம் கிடைக்கின்றது.

இவை எல்லாவற்றையும் கடந்து மெதுவாக நீர்வீழ்ச்சி நோக்கி மழை சாரலின் ஊடாக நடக்க ஆரம்பித்தோம். இந்த வழித்தடத்தில் முதலில் வருவது பயணிகள் தகவல் நிலையம். அதில் கீழ் மாடி(Basement) முழுவதும் பயனிகள் உட்கார்ந்து  சாப்பிட இட வசதி செய்து கொடுத்திருக்கின்றார்கள். மேல் மாடியில் ஒரு காபி கடை இருக்கின்றது. பக்கத்திலே ஒரு உணவகமும் இருக்கின்றது. எதுவும் எடுத்து வரவில்லை என்றால் அங்கு வாங்கிக்கொள்ளலாம். சைவம் கிடையாது. இந்த தகவல் நிலையத்தை ஒட்டி ஒரு ஆறு ஓடுகின்றது. அந்த பக்கம் இன்னொரு மலை.  இரண்டையும் இணைத்து ஆற்றுக்கு நடுவே ஒரு தொங்கு பாலம் கட்டியிருக்கின்றார்கள். இந்த தொங்கு பாலத்தின் வழியாக ஒரு முனையில் இருந்து அடுத்த முனை வரைக்கும் சென்று வரலாம். நடுவே நின்று ஆறு ஓடும் அழகை கூட ரசிக்கலாம்.

Hanging Bridge near Visitor center

எங்கள் அனைவருக்கும் சரியான பசி. சாப்பிடலாம் என்று உள்ளே சென்றோம். அங்கு ஏற்கெனவே ஒரு தைவான் குடும்பத்தினர் ஒரு மேஜையை சுற்றி உட்கார்ந்து மாமிசத்தை நெருப்பில் வாட்டிக்கொண்டிருந்தனர். நாங்கள் போய் ஒரு மேசையை ஆக்கிரமித்து கட்டுசோற்றை பிரித்து சாப்பிட ஆரம்பித்தோம். ரயிலில் எங்களுக்கு உதவி செய்த ஒரு குடும்பம் வந்து சேர்ந்தது. விருந்தோம்பல் தமிழனின் கூடப்பிறந்த ஒரு சொத்து. அவர்களுக்கு ஒரு பேப்பர் தட்டில் கொஞ்சம் புளிசாதம் வைத்து கொடுத்தோம். அதனை ஆளுக்கு ஒரு ஸ்பூன் சாப்பிட்டு விட்டு ஆ.. ஊ... என்று ஒரே சத்தம். அவ்வளவு காரமாம் :). அவர்கள் புறப்படும் பொழுது மறக்காமல் "வெரி டெலிசியஸ்" என்று சொல்லிவிட்டு சென்றார்கள். :) ஒரு பக்கமாக மலை மற்றும் ஆறு ஓடும் இயற்கை அழகை ரசித்தபடி எங்களுடைய மதிய உணவு முடிந்தது. அதன் பின் சிறிது நேரம் தொங்கு பாலத்தில் நின்று ஆற்றின் அழகை அனைவரும் படம் எடுத்தார்கள்.

இந்த இடத்தை விட்டு கொஞ்ச தூரம் நடந்தால் ரோட்டில் இருந்து ஒரு மரப் பாதையானது படிகளோடு கீழ் நோக்கி செல்கின்றது. அதன் வழியாக சென்றால் அதன் நுனிபகுதியில் அருவிக்கான நுளைவு வாயில் இருக்கின்றது. ஒருவருக்கு 80 தைவான் டாலர் கட்டணம். மாணவர்களுக்கு 70 டாலர். குழந்தைக்கு 20 டாலர் (இன்சூரன்ஸ் மட்டும்).

Shifen waterfalls

அந்த இடம் செல்லும்வரை அப்படி ஒரு அருவி இருப்பதே நமக்கு தெரியாது. நான் மேலே சொன்ன ஆறானது இந்த இடத்தில் கிட்ட தட்ட நயாகரா போன்று சிறிது வளைந்த இடத்தில் அருவியாக கொட்டுகின்றது. அருவி தொடங்கும் இடத்தை சுற்றி பாதுகாப்பு வளையம் போட்டிருக்கின்றார்கள். அதனால் நம் ஊர் போன்று நெருங்கி சென்று பார்க்கவோ குளிக்கவோ முடியாது. நின்று ரசிக்கலாம். போட்டோ எடுக்கலாம். சாரல் அடித்துக்கொண்டே இருந்தது. அதனால் நின்று புகைப்படம் எடுக்கும் மனநிலை இல்லை. அங்கு இருந்த ஊழியர் ஒருவர் நன்றாக ஆங்கிலம் பேசினார். அவரிடம் பேச்சு கொடுத்ததில் வருடத்தில் 200 நாட்களுக்கு அங்கு மழை பெய்யுமாம். மழை இல்லை என்றால் அருவியில் தண்ணீர் இருக்காது என்றார்.

Shifen waterfalls

இருள் கவிழ  ஆரம்பித்தது. அருவியை விட்டு வெளியே வந்தால் இறங்கி வந்த நடை பாதை மூடிகிடந்தது. அங்கிருந்த ஊழியர் மாலை 5 மணிக்குமேல் யாருக்கும் அனுமதி கிடையாது என்று சொன்னார். ரயில் தண்டவாளம் வழியாக போனால்  ரயில் நிலையம் வந்துவிடும் என்றார். தண்டவாளத்தை ஒட்டி ஒரு நடை பாதை போட்டு வைத்திருக்கின்றார்கள். நன்றாகவே இருந்தது. வழியில் மேலும் ஒரு தொங்கு பாலம் இருந்த்தது. அதில் நின்று கொண்டு பார்த்தால் பக்கத்து பாலத்தில் ரயில் செல்வதை பார்த்து ரசிக்கலாம்.

Hanging Bridge and Train Bridge

இருள் சூழ்ந்த நேரத்தில் ரயில் நிலையம் வந்தோம். எனக்கு ஒரு பறக்கும் விளக்கு விடலாம் என்று தோன்றியது. சிவப்பு மற்றும் வெள்ளை நிறத்தில் ஒரு விளக்கு வாங்கிவிட்டோம். ஆனால் என்ன எழுதுவது என்று தெரியவில்லை. அதனால் தமிழ் மற்றும் ஆங்கிலத்தில் சீன புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள் எழுதி பறக்க விட்டோம். அமிர்தன் அவன் பங்குக்கு ஒரு சூரியன் படம் வரைந்தான்.

Lentern

Lentern

ரயில் நிலையத்தில் காலையில் வரும்போது இருந்த அளவுக்கு கூட்டம் இல்லை. ஆனால் வருகின்ற ரயில் அனைத்தும் ஏறமுடியாத அளவுக்கு கூட்டம். ரயில் நிலைய போலீஸ் அதிகாரியிடம் இங்கு பஸ் வசதி இல்லையா என்று கேட்டோம். 45 நிமிடங்களுக்கு ஒரு பஸ் ஆற்றுக்கு அந்த பக்கம் வரும் என்றார். மீண்டும் ஒரு தொங்கு பாலத்தை கடந்து(ஊரை சுற்றி தொங்குபாலமாக இருக்கின்றது) ஆற்றுக்கு அந்த பக்கம் போனால் அங்கே பேருந்துக்கு கூட்டம். வேறு வழியில்லாமல் அந்த கூட்டத்தில் எங்களையும் இனைத்துக்கொண்டோம். கொஞ்ச நேரத்தில் ஒரு பஸ் வந்தது. நிற்க கூட இடம் இல்லை. எங்களுக்கு முன்னர் நின்றவர்கள் அனைவரும் மற்றும் எங்கள் குழுவில் 5 பேர் ஏறிவிட்டார்கள். நான் அந்த கூட்டத்தில் எற முடியாது என்று சொல்லிவிட்டேன். வேறு வழியில்லாமல் எல்லோரும் இறங்கி அடுத்த வண்டிக்காக காத்திருந்தோம். பனிக்காலத்து மலையின் குளிர் தேகத்தை நடுக்க ஆரம்பித்தது. 40 நிமிடம் கழித்து ஒரு பஸ் வந்தது. வண்டியில் ஒருவர் கூட இல்லை. பேருந்தை நிறுத்தி தைபே போகவேண்டும் என்று சொன்னோம். வண்டி ஓட்டுனர் கையை சுற்றி சுற்றி காண்பித்து எதோ சொல்லிவிட்டு கதைவை மூடிவிடு சென்று விட்டார். எங்களுக்கு அவர் என்ன சொன்னார் என்று புரியவில்லை. ஒரு வேளை சுற்றி கொண்டு வருவார் போல என்று எங்களுக்கு நாங்களே சமாதானம் சொல்லிக்கொண்டோம்.

கொஞ்ச நேரத்தில் ரயில் நிலையத்தில் இருந்து ஒரு ரயில் கிளம்பியது. ரயிலில் நின்று கொண்டாவது சென்றிருக்கலாம் என்று என் அபிப்பிராயத்தை சொன்னேன். வேறு வழியில்லை. அடுத்த பஸ் அல்லது ரயிலுக்கு இன்னும் 40 நிமிடம் காத்திருக்க வேண்டும். சிறிது நேரத்தில்  தைவானிஸ் ஒருவர் தொங்கு பாலம் வழியாக வந்தார். தற்பொழுது புறப்பட்ட ரயிலில் கூட்டமாக இருந்தது, எங்களால் ஏறமுடியவில்லை. இங்கு பஸ் ஏதாவது இருக்கின்றதா என்று பார்க்கலாம் என்று வந்தேன் என்றார். அவருடன் குழுவில் மொத்தம் 20 பேர். அனைவரும் ரயில் நிலையத்தில் நிற்கின்றார்கள் என்றார். நாங்கள் பஸ்ஸுக்கு தான் நிற்கின்றோம் என்று சொன்னதும் அவருடன் வந்தவர்களை  போன் போட்டு அழைத்தார். அதற்குள் அடுத்த பஸ் வந்துவிட்டது. இதுவும் முந்தையா வண்டியை போல் டிரைவரை தவிர வேறு  யாரும் இல்லை. வழக்கம் போல வண்டியை நிறுத்தி தைபே என்று சொன்னோம். அவரும் வழக்கம் போல ஏதோ சொல்லிவிட்டு கையை  எதிர்பக்கம் காண்பித்துவிட்டு வழக்கம் போல கதவை மூடிவிட்டார். நான் கிட்ட தட்ட வண்டிக்கு முன்னர் போய் நின்றுகொண்டேன். தயவு செஞ்சி எங்களை ஏற்றிக்கொண்டு போ என்று கெஞ்சாத குறைதான். ஆனால் ஓட்டுனர் வழக்கம் போல் எதோ சொல்லிவிட்டு கதைவை மூடுவதிலே குறிக்கோளாக  இருந்தார். தைவானிஸை எங்கே என்று தேடினால் அவர் கொஞ்சம் தள்ளி நின்று அவருடைய கூட்டத்தை சேர்ந்தவர்களுக்கு பஸ் நிறுத்தம் வரச்சொல்லி தொலை பேசிக்கொண்டிருந்தார். அவரை அழைத்து டிரைவரிடம் பேசச் சொன்னோம். அவர் பேசினதும் வழக்கம் போல் பஸ் கிளம்பி போயே போய்விட்டது.

தைவானிஸிடம் ஏன் பஸ் போய்விட்டது என்று கேட்டோம். இவ்வளவு நேரமாக நீங்கள் நின்று கொண்டிருப்பது தவறான பக்கத்தில். தைபே போகின்ற பஸ் எதிர் பக்கமாக நிற்குமாம் என்று சொன்னார். கிட்டதட்ட் 1:30 மணி நேரம் தவறான பக்கத்தில் நின்று கொண்டு போகின்ற பஸ்ஸை எல்லாம் மறித்து கொண்டிருந்திருக்கின்றோம். நல்ல வேலை ஒரு பஸ்ஸில் ஏறிவிட்டு இறங்கிவிட்டோம். இல்லை என்றால் திக்கு திசை தெரியாத ஏதோ ஒரு ஊருக்கு போயிருப்போம். எதிர்பக்கம் போன சிறிது நேரத்திலே ஒரு பேருந்து வந்தது. ஏறி ஒரு இடத்தில் உட்கார்ந்ததும் அக்கடா என்றிருந்தது. நேரம் இரவு 8 மணி. அமிர்தன் தூங்க ஆரம்பித்திருந்தான். பேருந்தானது மலையின் கனத்த இருளை கிழித்துக்கொண்டு வளைந்து வளைந்து இறங்க ஆரம்பித்தது.